Lisa Alice Cullen

Konu: Lisa Alice Cullen C.tesi Şub. 07, 2009 6:40 pm

Başka bir sitede yaptığım RP'dir.

YAĞMURLU BEKLEYİŞ ^^

Pencerenin kenarların gelen rüzgârın çıkardığı ses gittikçe kuvvetleniyordu. Küçük odada 3 tane siluet vardı. Bir tanesi pencerenin kenarında başını cama yaslanıyordu. Diğer ikisi ise başka köşelerde oturuyorlardı. Oda oldukça loştu.
Pencereye vuran yağmur damlalarının çıkardığı sesi dinlerken gözlerini yere dikmişti. Uzun bir süre sadece kıpırdamadan öylece durdu. Daha sonra içini çekip ayağa kalktı. O sırada gözlerinin altının ıslak olduğu belli olmuştu. Ağlamış mıydı?3 günden beri ulaşamadığı arkadaşı “Eleana” için bekliyorlardı. Neredeydi kim bilir? Burnunu çekti. Hiç bu kadar ağlamamak için kendini sıktığını hatırlamıyordu. Annesi öldüğünde daha 3 yaşında olduğundan sadece annesinin bir gün geri geleceğini beklemekle yetinmişti.
Odada ki başını cama yaslamış olan siluet hareket etti. Arkasına dönüp Ophelia’ya bir bakış attı. Ophelia bakışlarını kaçırarak tekrar burnunu çekmişti. Kimse konuşmuyordu.3 günden beri uyuyamamışlardı. Neden böyle yapmıştı? Haber vermeden bir yere gitmezdi. Of Elen of!
Sonunda soğuk ve tiz bir ses konuştu. Konuşurken tek elini beline koydu. Bu bir bayandı. Ve odadaki diğer kişilere tek tek baktı:

—Umudu kesmeliyiz! 3 günden beri ortada olmadığına göre ve hala sihir basınına bir şey ulaşmadığına göre-

Sözleri yarıda kesilmişti. Ophelia, sesi hiç olmadığı kadar öfkeli çıkıyordu:

—Ne, ne demek istiyorsun Lily? O geri dönecek, beklide sadece biraz insanlardan uzak kalmak istemiştir!

Odanın diğer köşesinde oturan adam kıpırdamıyordu. Sessizce onları dinliyordu. Adı Lily olan bayan hızla konuşmaya girdi:

—Tabi kesinlikle öyle olmuştur! Daff biraz mantıklı düşün! O bir çocuk değil evden kaçması saçma değil mi? Tanrı aşkına hala geri dönebileceğini mi düşünüyorsunuz? Belki de biri tarafından lanetlenmiştir.

Ophelia, Lily’nin sözlerini bitirmesinin ardından “lanet” kelimesini duyunca içinde bir burukluk oluştu. Tıpkı annesini bekler gibi umut ederek Elen’ı bekliyordu. Sonunda odadaki adam kısık bir sesle konuşmaya başladı:

—Lily. Lütfen biraz sakin olun. Bütün büyü dünyasının bu olaydan haberi var, eğer başına bir şey gelmiş olsaydı kesinlikle bize haber gelirdi.

Bu sözlerden sonra kimse konuşmadı. Sadece herkes düşüncelerine gömüldü.Ophelia küçük odanın içerisinde tur atıp duruyordu. Ara sıra yerlere değen elbisesinin eteğini tutuyordu. Lily ise tekrar cama dönerek başını yasladı. Odadaki adam ise gene sessizliğe bürünerek gözlerini yere dikti.Nedir bu sessizlik? Ölüm sessizliği gibi! Neden kimse Elen’a bir şey olmadığını söylemiyor?
1 saat kadar süre geçtikten sonra küçük odanın kapısı sert bir şekilde vuruldu. Buranın bir baraka olabileceği kesindi. Ophelia olduğu yerde durdu. Bir an için odadakiler birbirine bakındıktan sonra, hepsi birden asasını çekti. Ophelia kapıya yaklaşarak:

—Şifre?

Kapının ardından bir genç kız sesi titrek bir tonla:

—Asanın içindeki tozun asaleti!

Ophelia hızla kapıyı açtı. Karşısında soğuktan üşümüş ve titreyen bir genç kız duruyordu. Sarı saçları yağmurdan dolayı sırılsıklamdı. Hızla içeri girdi. Derin soluklar alıyordu. Lily hızlı bir şekilde yanına geldi, meraklı bir ses tonuyla:

—Haber var mı?

İçeri giren genç kız üzerindeki ıslak kabanı çıkarttı, saçlarının suyunu sıkar gibi bir hareket yaptıktan sonra, ellerini birbirine sürttükten odadakilere bir göz attı. Odanın diğer köşesindeki adam yerinden kalkmamıştı. Gözleri ona bakarken:

—Haber yok, yani ne ölüm ne de yaşam belirtisi henüz malasef yok. Beklemekten başka çaremiz yok. Yalnız-

Sözlerini yarıda bırakmıştı. Bir kaç saniye gözlerini Ophelia’dan Lily’e çevirdikten sonra:

—Tuhaf bir durum var, son 3 günden beri ne Karanlık taraf ne de Aydınlık taraf çatışma yaşamamış. Karanlık taraftakiler 3 günden beri ortalıkta gezinmiyormuş. Kaçırılma olasılığı ne kadardır?

Ophelia’nın gözleri dolmak üzereydi. Bunu engellemek için burnunu çekti. Bugüne kadar kimse onu ağlarken görmemişti. Odadaki en güçlü görünen kişiydi. Ama içinde hep bir burukluk ve acı taşıyan kişi de o’ydu. Ophelia birkaç dakika düşüncelerine gömüldükten sonra tiz bir sesle:

—Dasha. Teşekkürler her şey için!

Odadaki 3 kişi aynı anda anlamsızca ona baktı. Sanki her şey bitmişti veya oyunun sonuna gelmişlerdi. Ağzından çıkan kelimelerden sonra sessizliğine tekrar gömüldü. Hayat acı çektirmek için çabalarken, savaşmak gerçekten zordu. Ama daha yolun başındayken pes etmek, saçmaydı. Odanın diğer köşesinde hiç kıpırdamadan duran adama yaklaşarak:

—Bernard, onu kaybetmeyeceğiz dimi?

Adı Bernard olan adam başını Ophelia’ya ya çevirdi. Yüzünde zorda olsa bir gülümseme belirmişti. Başını sallayarak kızın ellerini tuttu:

—Hayır, kaybetmeyeceğiz, elbet ulaşacağız ona. En büyük ihtimal kaçırılma bile olsa, ona ulaşacağız!

Sözleri net bir ses tonuyla çıkmıştı.Ophelia,Bernard’ın ellerini okşadıktan sonra arkasında dönüp Dasha ve Lily’e baktı:

—Bekleyeceğiz, vazgeçmeyeceğiz ve kaybetmeyeceğiz!

Sözlerini bitirdiğinde Dasha ve Lily başını salladı. Ophelia, Bernard’ın ellerini bıraktıktan sonra pencerenin yanına gitti. Hala yağmur şiddetli bir şekilde yağıyordu. O anda gözlerinin önünde bir sahne belirdi.

“Acı çığlıklar geliyordu kulağına. Odanın kapısında küçük bir kız çocuğu sağ elinde tuttuğu oyuncak bebeğini yere düşürdü. Ağzından sadece ‘Anne” kelimesi çıkmıştı. Kimse onu duymamıştı, fark etmemişti. Annesinin çığlıkları gittikçe fazlalaşıyordu. Sesi kısılmaya başlamıştı. Küçük kız ağlamıyordu, sadece hafiften açılan ağzını kapattı. O anda odadaki bütün sesler kesildi. Annesi yere yığılmıştı. Odanın diğer köşesinde pis bir gülüşle kahkaha atan kişi havaya asasıyla haykırdıktan sonra bir ışık bıraktı ve oradan cisimlendi.”

Yağmur yağmaya devam ederken annesinin öldürüldüğü gece gözlerinin önüne tekrar gelmişti.Burnunu çekti ve arkasına dönüp odadakilere baktı.Tekrar gözlerini camdan dışarıya çevirdi ve umutla beklemeye başladı.Tıpkı annesini beklediği geceler gibi..

Konu: Geri: Lisa Alice Cullen C.tesi Şub. 07, 2009 8:13 pm

Puanını veriyim şimdi direk . Şuan işim var da yorumu sonra hemen yazarım .

84 ^